Album: Unbekannt
Vüür Johr Un Daach

1)
T'weed langsam hell, ald widder kaum jeschloofe,
jed volle Stund de Glockeschlääsch jezällt.
Durch et Projramm jezäppt, jootweißwer ahnjeroofe,
en Messestadt, irjend‘ e Hotel.
E Zemmer met Fröhstöck, Bibel un Pay T.V.
un nem Porträt, dat övver‘m Bett hängk:
En holde Fee, en ener Art vun Huhziggskleid.

Refr.:
Vüür Johr un Daach, unnohbar wie`n Königin,
vüür Johr un Daach, unwirklich wie`n Fee,
vüür Johr un Daach, hätt`e Mädche su ussjesinn,
vüür Johr un Daach, lang lang vorbei.

2)
Wer sie wohl woor ? Kein Ahnung, ir'ndne Schoss halt,
dä vüür Johrzehnte wer met Akrebie jemohlt.
Woor sie verwandt me`m Möhler oder bloß ne Auftrach,
dä ihn ahm Levve heelt, ne Job für paar Mark Sold ?
Em Ärm ene Bloomestruhß, däät saare Lilije,
en ihrem Bleck datselve Rätsel, dat mich schlooflos jemaht,
schon die jottweißwievillte, jottverdammte Naach.