Album: Langs Galg En Rad (2003)

Plaegdraegher


[Grimgaert]

Mantel vol gaten, donker en grauw
Een loense grijns als van de volmaakte rabauw
Hij strompelt vooruit en steunt op zijn stok
Tegen de mensheid koesterend een vreselijk wrok
De wormen sluimeren waar hij is geweest
De lijken smaken hen nog wel het meest
Levensgeesten zijn als de dood voor hem
Verzwinden bij het gekraak van zijn fluisterende stem

De plaeghdraegher verkneukelt zich, dit was zijn laatste wens
Alweer een gehucht gezuiverd, van die walgelijke mens

Plaeghdraegher was hier en heeft hen aanschouwd
Stinkende etter rond kadavers ijskoud
De ratten zijn vertrokken, ze volgen hun heer
In het volgende dorp halen ze meer

[English translation:]

Plaguebearer

Cloak full of holes, ashen and dark
The crooked grin of the perfect darkman
He goes onwards leaning on his cane
Against humanity he bears a terrible grudge
The worms loom where he has been
The corpses taste best to them
The spirits of life mortally fear him
Cower at the croak of his whispering voice

Plaguebearer gloats, this was his last wish
Another backwater town purified, of that loathsome humanity

Plaguebearer was here and beheld them
Stinking pus around ice-cold cadavers
The rats have gone, they follow their liege
They get more in the next village