Klacht van een koloniaal songteksten

Eens was ik jong, een echte wilde rakker
Ik zag op straat zo menig goeie makker
Die net als ik, vergeefs naar werk steeds zocht
Alvoor wat duur verdiende centen kocht



Toen ben ik ook naar Harderwijk gelopen
Om daar m'n ziel en lijf te gaan verkopen
Ik zei gedag m'n vrienden, allemaal
En ik ben vertrokken als koloniaal



Daar in de Oost liet men me exerceren
Totdat ik dacht van weemoed te creperen
Ik had bepaald geen echt soldatenhart
Want wat ik zag, vervulde me met smart



Op expeditie, ja, 't is misschien schande
Dan beefde vaak 't geweer me in de handen
Omdat zo'n zwarte die naar vrijheid streeft
Zo goed als ik een arme moeder heeft



Op zeek're nacht moest ik gaan bakkeleien
Maar ach, heel gauw lag ik al voor de keien
Ik heb een schot in m'n rechterbeen gesnapt
Maar men heeft mij daarginds weer opgelapt



Omdat ik nu verminkt ben voor m'n leven
Heeft men me 't kruis voor moed, beleid gegeven
Dat kreeg ik voor m'n trouw tot in de dood
Maar wie geeft mij nou weer m'n hele poot?



Zo zag ik jonge kerels daar verminken
Gedoemd hun leven, net als ik, te hinken
En zijn ze weer terug in het vaderland
Duwt men ze een pensioentje in de hand



Gij, die de wereldvrede wilt verkonden
Denk aan die stumperds ginds en de gewonden
Dat is een allereerste mensenplicht
Alvorens gij een Vreepaleis hier sticht