'n Vreselijk avontuur songteksten

Op zeek're avond ging ik met mijn verloofde
Naar Frits van Haarlem of liever naar Carre
En, iets wat ik haar reeds lang beloofde
'k Nam ook haar beide ouders mee
Ik had 'n loge laten reserveren
Nou ja, daar was 'k toe verplicht
Ze schenen zich ook best te amuseren
En ik? 'k Zat met een staal gezicht



Ik had m'n claque-hoed meegenomen
Een fonkelnieuwe uit Parijs
Ik kon er voor de draad mee komen
Zo bij m'n rok, voldeed 't aan de eis
Maar eensklaps, wil 't me niet vragen
Wat me gebeurde, maar 't was bar
't Hinderde m'al verscheiden dagen
En 't kwam nou los... heus, m'n maag was in de war



'k Hoop dat Chretienni 't me zal vergeven
Dat ik opstond, juist onder zijn couplet
Maar 't was nodig, daar wil 'k mijn woord op geven
't Was niet comme il fait, maar nood breekt wet
'k Vond in de gang 'n juf die zat te lezen
En zo gauw ik lopen kon, ging 'k op haar af...
En 't moest een vrouw van ondervinding wezen
Daar ze me ongevraagd 'n sleutel gaf



Ik vond de deur 't Kabinet voor Heren
En 'k was gered... Goddank! 'k Was blij
M'n claque moest ik naast me deponeren
En ook m'n handschoenen legde ik erbij
Maar na afloop der gewichtige operatie
Kocht ik, nu heerlijk opgelucht
Een doos pralines in de restauratie
Als 'n excuus voor m'n overhaaste vlucht



Toen ik weer in mijn loge was gezeten
Vroeg zo mijn meisje: "Waar kom je vandaan?"
'k Zei, dat 'k een versnapering had vergeten
En bood haar toen de doos pralines aan
Maar eensklaps keek z'me aan, verlegen, van terzijde
En fluisterde haar moeder iets in 't oor
Die op haar beurt iets tot haar ega zeide
Zodat ik eindelijk de kluts verloor



Toen werd 'k het mikpunt van hun aller blikken
De een keek preuts, de and're kwaad
De moeder dreigde in 'n praline te stikken
En ik?... Ik wist nog van de prins geen raad
Wat was het toch dat 't drietal zo verstoorde
Had men me soms iets op de rug gespeld?
Tot 'k eind'lijk ook in and're loges lachen hoorde
Toen sprong ik op, verlegen en ontsteld



Wat ik toen zag! Ik ben nog niet van de schrik bekomen
Maar dat zeg 'k u, ik ga nooit weer naar Carre!
Weet u wat ik inderhaast had meegenomen?
't Was niet mijn claque! Maar... het deksel van de plee!!