De ballade van de twee oudjes songteksten

Voor het eerst had hij haar aangesproken
Beneden in de grote zaal
Z'n stoel wat dichter aangeschoven
En hij deed er z'n verhaal
Hij was in 't bejaardenhuis gegaan toen hij ie werd gepensioneerd
Want het idee alleen te staan had hem steeds al gefrustreerd



Ze had hem eerst wat laten praten
Dronk wel het drankje dat ie bracht
Ze voelde zich zo opgelaten
Maar later heeft ze op 'm gewacht
Attent heeft hij haar ondersteund omdat ze niet zo goed meer liep
En buiten voor haar kamerdeur heeft ie staan wachten tot ze sliep



Het was ineens weer teruggekomen
Dat heerlijke gevoel dat ie al afgeschreven had
Z'n bloed begon weer snel te stromen
Maar ja, tachtig, het was niet lang meer dat hij te leven had



Die nacht heeft zij lang liggen woelen
Het licht steeds aan en uit gedaan
Z'n warme hand kon ze nog voelen
Haar lichaam leek in brand te staan
Het was maar net een jaar geleden dat haar man was heengegaan
En voor z'n foto op de schoorsteen had ze even stilgestaan



Toen hij haar 's morgens af kwam halen
Te vroeg met een gejaagd gevoel
Heeft ie minuten lang staan dralen
Zij zat al uren in haar stoel
Die dag hebben ze samen doorgebracht; hij week niet van haar zij
Z'n arm beschermend om haar heen; ze voelden zich alleen maar blij



't Was ineens weer teruggekomen
Dat heerlijke gevoel dat ze al afgeschreven had
Haar bloed begon weer snel te stromen
Nou ja, zeventig, het was niet lang meer dat zij te leven had



Die nacht is hij bij haar gebleven
Heel lief had hij het 'r gevraagd
Het jawoord heeft ze hem gegeven
Haar stem klonk moeilijk en gejaagd
Die avond zaten ze intiem en heel gelukkig bij elkaar
En met z'n rimpelige hand doorwoelde hij d'r grijze haar



Hij is haar langzaam uit gaan kleden
Heeft 'r voorzichtig neergelegd
Toen zijn ze naast elkaar gegleden
En hebben verder niets gezegd
Ze hebben het met elkaar gedaan als gold het de allereerste keer
Het ging alleen wat kalmpjes aan, want echt zo vlug hoefde niet meer



Ze hadden het gevoel weer terug gekregen
Dat razende verlangen waar het hart van overslaat
Dat ze jarenlang steeds terug hadden gedreven
Want op die leeftijd past het niet en bovendien het schaadt



Maar 's morgens toen ze naast elkaar ontwaakten
Door het zonlicht dat brutaal op hun lichamen ging staan
Stond ie op om een kopje thee te maken
En de dag begon als altijd van voren af aan