Verzoek om begraven te worden op het strand van Sete songteksten

Magere Hein heeft mij nooit echt vergeven, dat
Ik hem nog steeds te snel af was op het levenspad
Dus tracht hij ijverig mij te haken
Zijn kraaienmars klinkt al steeds dichter in mijn buurt
Daarom heb ik per saldo maar een klerk gehuurd
Om zo mijn testament te maken



Doop nu de pen dus in de Golfe du Lion
Schrijf met die blauwe inkt in notarieel jargon
In letters, die nimmer verbleken
Wat er gebeuren moet met mijn armzalig lijf
Wanneer mijn ziel genoeg heeft van dat oud verblijf
En zegt: "Het spijt me, we gaan breken"



Wanneer mijn ziel ooit wegvliegt naar de horizon
En zich voegt bij de zielen van Mimi Pinson
Van schooiertjes en midinettes
Huur dan maar een couchette in de Zon-Expres
En leg mijn lijk daarin en breng het per expresse
Naar mijn geboortegrond naar Sete



Ach, ons familiegraf, daarginder in de zon
Lijkt, populair gezegd, meer op een harington
En wie er ligt weet van geen wijken
Ik kan toch moeilijk zeggen tegen 't voorgeslacht
"Toe, schuif een beetje op, ik word hier ook verwacht
Waar jeugd komt, moeten ouderen wijken"



Graaf daarom op het strand vlak bij de waterlijn
Een mollig kuiltje voor me, niet te groot,maar fijn
Een lekker schuilhol tegen 't briesje
Daar waar mijn jeugdvriend de dolfijn dolt langs de kant
Tussen de zandbank en het zilverwitte zand
Van 't stille strand van de Corniche



Dat is een strand waar, zelfs wanneer hij ziedend lijkt
Neptunus toch altijd een man met humor blijkt
Waar, als een schip dreigt te bezwijken
De kapitein roept: "Red eerst wat je redden kunt
Zorg dat de wijn en de pastis dus onverdund
Als eerste 't veilig strand bereiken!"



Met vijftien jaar pleegde ik daar op dat zelfde strand
Toen ik verveeld was van het spel met eigen hand
M'n allereerste liefdesdaadje
Ik kreeg m'n eerste lessen in volwassen min
Van een sirene, van een echte zeemeermin
En in mijn keel het eerste graatje



O, arme farao's, arme Napoleon
Arme gebalsemden in 't marmeren Pantheon
Begravenen van importantie
Zijn jullie niet jaloers op mijn eenvoudig lijk
Dat eeuwig waterfietst, zelfs in het dodenrijk
Ook in de dood nog op vakantie